ข้าเชื่อว่าต้องมีเรื่องเข้าใจผิดเป็นแน่ จบเรื่องด้วยการเจรจาเพียงอย่างเดียวก็พอ" การเห็นคนที่เมื่อครู่ยังดูโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเปลี่ยนอารมณ์มาเป็นอดทนอดกลั้นในพลันเช่นนี้นับว่าหายากนัก ในตอนที่ซูฉางเช่อจะเอ่ยบางอย่าง ซูเฉินก็พูดขึ้น "ข้าจึงถามว่าท่านต้องการคำตอบใด ท่านเป็นคนเลือกทางเอง" หลินหย่วนเฉียวนัยน์ตาประกายวาบ "ย่อมเป็นคำตอบแรก! " ในที่สุดเขาก็เข้าใจซูเฉิน อีกฝ่ายวางบันไดพาดไว้ให้เขาเรียบร้อยแล้ว หากแต่เขากลับไม่รู้สึกตัวจนกระทั่งอีกฝ่ายเผยจุดประสงค์ตน ซูเฉินหัวร่อ "เช่นนั้นผู้อาวุโสสองตระกูลหลินเชื่อว่าหลินเย่เม่ากับข้าเป็นสหายกันใช่หรือไม่? " "แน่นอน! " หลินหย่วนเฉียวตอบอย่างมั่นใจ "สหายจะทำร้ายกันได้อย่างไร? มีแต่จะช่วยเหลือกัน! " "ข้าเองก็คิดเห็นเหมือนกับท่าน" ซูเฉินพยักหน้า "ก่อนหน้านี้ที่หลินเย่เม่ากับข้าเจอกัน เราพูดคุยกันและมองอีกฝ่ายเป็นสหายตั้งแต่แรกพบ ดังนั้นข้าจึงเชิญเขามาเป็นแขกที่คฤหาสน์ตระกูลซูสามวัน หลังจากครบสามวันข้าจะส่งเขาคืนตระกูลหลิน" "สามวัน? ไม่มีปัญหา! " หลินหย่วนเฉียวไม่อาจบังคับเอาคนอย่างเปิดเผยได้ ตราบเท่าที่ได้คนคืนภายในสามวัน เช่นนั้นย่อมดีมากพอแล้ว เขาหยุดคิดอยู่ครู่หนึ่ง หน้าตายังดูไม่สบายใจนัก จากนั้นเอ่ยเสริมขึ้น "ข้าหวังว่าเย่เม่าจะกลับมาโดยไร้ปัญหาใด" "ย่อมเป็นเช่นนั้น พวกเราทำการแลกเปลี่ยนกันแล้ว ข้าเชิญหลินเย่เม่ามาตระกูลซู เขาเชิญข้าไปสวนสัตว์อสูรตระกูลหลิน" "เจ้าว่าอย่างไรนะ? "
"เช่นนั้นทุกคนก็มีความสุข พี่หลินกับข้าตอนนี้เป็นสหายกัน แน่นอนว่าข้าย่อมไม่ทำร้ายเขา ก้าวย่างหมอกอสรพิษนี้ข้าก็ได้มาจากเขาอย่างถูกต้อง แต่สหายที่ดีต่อกันไม่ได้คอยระวังภัยให้กันได้ตลอดเวลา ดังนั้นข้าจึงไม่รู้แน่ชัดว่าพี่หลินเย่เม่าอยู่ที่ใด" หลินหย่วนเฉียวเข้าใจจุดมุ่งหมายของซูเฉินในทันที คำของเขาหมายความว่าหลินเย่เม่ายังมีชีวิตอยู่ แต่การจะให้ซูเฉินส่งตัวเขาคืนมาย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย "เช่นนั้นหากข้าเลือกคำตอบที่สองเล่า? " "เช่นนั้นก็พูดยาก" ซูเฉินยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตน "คนตระกูลหลินตามสังหารข้ามายาวไกลเช่นนี้ จำต้องชดใช้บ้าง" "ชดใช้อย่างไร? " ซูเฉินเอ่ยเสียงเย็น "แน่นอนว่าต้องชดใช้ด้วยชีวิต! " หลินหย่วนเฉียวคำรามด้วยความโกรธ "ข้าเชื่อว่ายังมีคำตอบที่สาม" "อัสนีคำรามหลินโปรดกล่าว" "เจ้ากับหลินเย่เม่าเดินทางมาเจอกันในป่า เจ้าโลภมากอย่างชิงทรัพย์คน จึงชิงสมบัติเขาไปและวางแผนทำร้ายเขาจนบาดเจ็บ" ซูเฉินหัวเราะ "เจ้าคนน่าสงสารนั่นน่ะหรือ? ทั้งตัวมีแค่ดาบโง่ ๆ เล่มหนึ่งกับกระจกร้าวและหินพลังต้นกำเนิดไม่กี่ก้อน สมบัติทั้งตัวยังไม่เท่ากับรองเท้าที่ข้าสวมด้วยซ้ำ คิดปล้นเขาไม่นับเป็นการเสียเวลาเปล่าหรือ? "
หลินหย่วนเฉียวเบิกตากว้าง ในที่สุดเขาก็เข้าใจสิ่งที่ซูเฉินจะสื่อ การจะปล่อยตัวหลินเย่เม่า ต้องชดใช้ด้วยการอนุญาตให้ซูเฉินเข้าไปในสวนสัตว์อสูร!
adminrugs.com, 2024